|
Watykan, 9 maja 2003 r.
Szanowny Pan
Marek Górak
Burmistrz Miasta i Gminy Dukla
Szanowny Panie,
Jego Świątobliwość Jan Paweł II serdecznie dziękuje Panu za życzenia
nadesłane z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
 W Wielkanoc, składając życzenia wiernym na całym
świecie. Ojciec Święty powiedział po polsku: „Chrystus zmartwychwstał!
Prawdziwie zmartwychwstał! Tę radosną wieść głoszę dziś moim Rodakom w
kraju i na świecie. Niech światło poranka Zmartwychwstania towarzyszy
wszystkim; niech prowadzi drogami prawdy i dobra ku szczęśliwej
przyszłości! Niech was Bóg błogosławi!”
Tym życzeniem Ojciec Święty obejmuje również Pana, Jego
Współpracowników oraz Mieszkańców Miasta i Gminy Dukla, w modlitwie
wyprasza dla wszystkich dary Bożej dobroci, i z serca udziela swego
błogosławieństwa.
Z wyrazami szacunku:
Arcybiskup Leonardo Sandri
Substytut Sekretariatu Stanu
 Partnerzy z Gminy Sianki
12 maja z inicjatywy Gminy Dukla podpisane zostały
umowy partnerskie pomiędzy Gminą Dukla i Gminą Sianki z Ukrainy. Gminę
Dukla reprezentowali: Marek Górak – Burmistrz Miasta i Gminy Dukla,
Stanisław Lis – Przewodniczący Rady Miejskiej, Kazimierz Patla – z-ca
Przewodniczącego Rady Miejskiej, Stanisław Włodyka – Skarbnik Miasta i
Gminy Dukla, a także Krystyna Boczar-Różewicz – specj. ds. promocji Miasta
i Gminy Dukla. Gminę Sianki reprezentował wójt Stepan Vasylechko.
Współpraca dotyczyć będzie przekazywaniu naszych doświadczeń w
działalności na rzecz rozwoju turystyki aktywnej i jej komercjalizacji.
 Sianki są do 12 lat siedzibą gminy, która obejmuje
obecnie miejscowości: Sianki, Beniową i przysiółek Laski. Ma powierzchnię
1 083 km kw. i zaledwie 800 mieszkańców. Partnerzy zza Sanu mają na swoim
terenie znakomite warunki do uprawiania turystyki, ale praktycznie ona nie
istnieje, ze względu na brak jakiejkolwiek infrastruktury.
kbr fot. S. Lis
* * *
SIANKI
Wieś Sianki, położona u samych źródeł Sanu, na
wysokości ok. 800 m n.p.m. wzmiankowana jest po raz pierwszy w dokumentach
z roku 1580 kiedy to nosiła nazwę Sańskie (od nazwy rzeki San).
W swych dziejach należała do Kmitów, Tarłów,
Zatwarnickich, Czarnieckich, Grochowskich, a do 1939 roku Stroińskich.
Już pod koniec XIX wieku we wsi wybudowano stację
kolejową przy linii kolejowej z Sambora do Użgorodu.
W okolicy przełęczy Użockiej stoczono bardzo ciężkie
boje podczas Kampanii Karpackiej w I wojnie światowej. Do dziś zachował
się pomnik poległych żołnierzy.
Walory turystyczne Sianek docenione zostały bardzo
wcześnie. Zaraz po I wojnie światowej wybudowano pierwsze schroniko
turystyczne, a do 1939 roku we wsi istniało: 10 domów letniskowych, 6
pensjonatów, trzy schroniska turystyczne i sporo kwater prywatnych
zapewniających w sumie 2000 miejsc noclegowych. We wsi było 7 sklepów
spożywczych, kilka restauracji, bufet kolejowy, piekarnia.
Wybudowano skocznię narciarską, tory saneczkowe i kort
tenisowy. W 1935 roku powstała stacja meteorologiczna.
Dla rozrywki wypoczywających gości grała orkiestra i
dawał przedstawienia teatr amatorski.
Tereny wokół Sianek doskonale nadają się do uprawiania
narciarstwa, co wykorzystywano np. do organizacji kursów narciarskich. W
latach 1933 – 34 bywał tu na wypoczynku późniejszy generał – Stefan
Rowecki – Grot.
W roku 1939 (przed wrześniem) w Siankach zorganizowano
obóz szkoleniowy dla uchodźców z Węgier i Słowacji chcących walczyć w
szeregach Wojska Polskiego. Przeszkolono tu łącznie 500 ochotników, którzy
dostali umundurowanie i uzbrojenie takie samo jak żołnierze polscy.
W latach 1939-45 Sianki, podobnie jak wiele innych
miejscowości na Kresach przeszły przez krótką okupację niemiecką (1939),
następnie rosyjską (1939-41), niemiecką (1941-44) i znowu rosyjską (od
1944 do upadku Związku Radzieckiego). W czasie II wojny światowej w
Siankach stacjonowały oddziały węgierskie wierne Rzeszy Niemieckiej.
Sianki zostały wysiedlone wiosną 1946 roku. Wieś, która
pierwotnie leżała po obu stronach Sanu przecięta została granicą
państwową. Polską część Sianek wysiedlono na początku a teren po wsi
został zrównany z ziemia. Jedyną pamiątka po wsi są fundamenty kaplicy
grobowej Stroińskich nazywane „Grobem Hrabiny”.
Po drugiej stronie rzeki wieś również przestała
istnieć. Poza budynkiem dworca kolejowego (który dzisiaj pełni inną –
mieszkalną funkcję) nie pozostał żaden budynek ani ślad po
infrastrukturze.
S.W.
Oświata w gminie
W dniu 12 lutego 2003 r. odbyło się w Urzędzie Miasta i
Gminy Dukla pierwsze spotkanie Rady Dyrektorów Placówek Oświatowych Miasta
i Gminy Dukla z nowym Burmistrzem Markiem Górakiem, podczas którego
omówione zostały podstawowe problemy oświaty gminnej. Między innymi
przeanalizowane zostało wykonanie budżetu w ubiegłym roku kalendarzowym.
Poniżej przestawiamy kilka liczb w celu wizualnego
zobrazowania tematu:
Wydatki ogółem w zł 10 432 410,00
w tym wynagrodzenia nauczycieli 5 404 520,00
- wynagrodzenia pracowników obsługi 927 859,00
- składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz pracy 1 428 927,00
- wydatki rzeczowe (opał, energia, usługi, itp.) 1 529
396
- inwestycje 1 141 708,00
Koszt kształcenia 1 ucznia w poszczególnych szkołach w
roku 2002 wyniósł:
Dukla 3294 zł
Głojsce 4732 zł
Iwla 5163 zł
Jasionka 2869 zł
Jaśliska 4274 zł
Łęki Dukielskie 3259 zł
Równe 3363 zł
Tylawa 4257 zł
Wietrzno 4225 zł
Ponadto, skarbnik Stanisław Włodyka przedstawił plan
wydatków oświatowych na rok 2003:
Ogółem 10 603 685 zł
w tym subwencja oświatowa 8 766 341zł
środki własne 1 837 344 zł
Plan wydatków dla poszczególnych szkół przedstawia się
następująco:
Dukla 2 266 365 zł
Głojsce 637 860 zł
Iwla 619 850 zł
Jasionka 1 321 580 zł
Jaśliska 235 800 zł
Łęki Dukielskie 1 702 100 zł
Równe 1 245 600 zł
Tylawa 945 450 zł
Wietrzno 629 080 zł
Genowefa Janowska, inspektor UMiG Dukla
 Ze śmieciami nad rzekę
Mimo, że już kilka ładnych lat funkcjonuje w naszej
gminie program segregacji odpadów oraz wysypisko śmieci, to jednak stare
przyzwyczajenia są czasem silniejsze od zdrowego rozsądku. Dowodem na to
jest brzeg Jasiołki tuż obok mostu w ciągu ul. Cergowskiej (fot). Nie
dość, że funkcjonowanie targowiska sprzyja zaśmieceniu tego terenu (choć
po każdym targu teren jest sprzątany), to jednak niektórzy mieszkańcy
traktują brzeg Jasiołki jako ulubione miejsce wysypywania śmieci, gałęzi,
gruzu, starych opon itp. Dotyczy to nie tylko mieszkających blisko tego
miejsca, ale w wielu przypadkach także mieszkańców odległych ulic miasta
(z nowych osiedli), którzy przyczepkami samochodowymi zwożą odpady koło
mostu. Czy nie lepiej złożyć odpady obok swoich kubłów czy worków i
poczekać aż zabierze je ekipa GKiM, niż tak „upiększać” miasto?
Tekst i fot. /zed/
 Grad jak jaja
Najstarsi mieszkańcy nie pamiętają takiego gradobicia
jakie miało miejsce w Wietrznie i Równem, 12 maja br. Burza trwała pół
godziny, a w jej trakcie z nieba spadały kawałki lodu wielkości kurzego
jajka (fot). Spadający grad spowodował uszkodzenia wielu dachów z
eternitu, potłukł wiele szyb w oknach – kilkanaście szyb w szkole w Równem,
a najwięcej zostało uszkodzonych samochodów, które znalazły się na trasie
burzy, lub też mieszkańcy nie zdążyli ich schować do garażu. Kontakt kilku
lub kilkunastu „lodowych jajek” z miękką samochodową blachą kwalifikuje
wiele samochodów do napraw blacharsko-lakierniczych. Zniszczone zostały
także uprawy polowe, szklarnie, tunele foliowe. Grad spadał z taką siłą,
że pękały nie tylko szyby ale także ogrodowe stoły plastikowe. Dodać
należy, że ta burza gradowa sięgnęła także Rogów w sąsiedniej gminie
Miejsce Piastowe. Dzień wcześniej spustoszeń dokonało podobne gradobicie w
okolicach Dębowca.
W związku z tym, że koszty remontów pokryć dachowych są
dość znaczne, a poszkodowani nie wszyscy ubezpieczeni, na terenie naszej
gminy organizowana jest zbiórka pieniężna, którą przeprowadzą strażacy
OSP.
Tekst i fot. /zed/
Nasi Sołtysi
Kazimierz Belczyk, sołtys wsi Lipowica,
 lat 48, wybrany
na drugą kadencję. W poprzedniej udało mu się pozyskać gminne fundusze na
częściową modernizację domu ludowego oraz polepszyć stan dróg dojazdowych
do gospodarstw i pól dojazdowych. W obecnej kadencji będzie zabiegał o
dokończenie remontu domu ludowego oraz dalsze polepszanie nawierzchni dróg
w sołectwie.
Jego marzeniem jest rozpoczęcie budowy kanalizacji w
całej wsi.
Józef Pernal – sołtysuje w Myszkowskiem.
 Już od lat 60-tych zabiegał o utworzenie sołectwa
Myszkowskie, udało się to dopiero w III-cim tysiącleciu. Oficjalną datą
utworzenia sołectwa jest 1.01.2002 r. W 1957 r. założył Ochotniczą Straż
Pożarną. Chciałby wyremontować drogę, dom ludowy, garaż na samochód
strażacki. Myśli również o zachęceniu młodych do wstępowania w szeregi
Ochotniczej Straży Pożarnej.
Julian Łątka – sołtysuje w Posadzie Jaśliskiej II-gą
kadencję.
 W poprzedniej kadencji udało mu się: stelefonizować
wieś, wysmołować 2 drogi gminne dojazdowe do zabudowań, wyżwirować 1500 m
dróg doprowadzających do pól. Wdrażał również ustawę śmieciową.
W tej kadencji chciałby wyremontować dom ludowy, zrobić
dobudówkę na sanitariaty i pomieszczenie gościnne, wyżwirować i wysmołować
chociaż trochę dróg polnych o ile pozwolą finanse gminy.
Bardzo przepraszam Pana Bolesława Magierowskiego,
sołtysa wsi Daliowa, za dołożenie mu obowiązków w sołectwie Szklary oraz
Pana Wiesława Belcika, sołtysa wsi Trzciana, za zmianę imienia na
Kazimierz.
/beż/
ZASADY POSTĘPOWANIA Z WYROBAMI ZAWIERAJĄCYMI AZBEST
Azbest to ogólna nazwa minerału włóknistego
występującego w przyrodzie.
Wyroby zawierające azbest nie stanowią same przez się
istotnego zagrożenia dla zdrowia ludzi. Zagrożenie zdrowotne pojawia się
wówczas, gdy zaistnieją warunki stwarzające możliwość uwolnienia się
włókien azbestowych do otoczenia. Do sytuacji takich dochodzi głównie w
wyniku nieodpowiedniego postępowania z wyrobami zawierającymi azbest, jak
również wskutek naturalnego starzenia się materiałów, przede wszystkim
narażonych na oddziaływanie czynników atmosferycznych.
Największe zagrożenie dla organizmu ludzkiego stanowią
włókna, które mogą występować w postaci trwałego aerozolu w powietrzu i
przedostawać się z wdychanym powietrzem do organizmu. Szkodliwe działanie
azbestu polega na długotrwałym drażnieniu tkanki miękkiej, ma więc
charakter fizyczny a nie chemiczny.
Do wykonywania pokryć dachowych oraz elewacji budynków
i obiektów budowlanych powszechnie stosowane były wyroby
azbestowo-cementowe w postaci płyt falistych, płaskich prasowanych oraz
płytek „ karo”.
Właściciele lub zarządcy obiektów i urządzeń
budowlanych, w których są wyroby zawierające azbest zobowiązani są do
dokonania przeglądu technicznego i sporządzenia oceny stanu i możliwości
bezpiecznego ich użytkowania. Wynikiem tego przeglądu jest decyzja
odnośnie postępowania z wyrobami zawierającymi azbest w aspekcie:
- pozostawienia wyrobu i zabezpieczenia,
- usunięcia ich i zastąpienia wyrobów nowymi nie
zawierającymi azbest.
Niewłaściwe postępowanie z wyrobami z azbestem /np.
przy pracach rozbiórkowych, remontowych/ prowadzi do ich destrukcji i
znacznego zanieczyszczenia powietrza włóknami azbestowymi.
Prace polegające na usuwaniu lub naprawie wyrobów
zawierających azbest mogą być wykonywane wyłącznie przez wykonawców
posiadających odpowiednie wyposażenie techniczne do prowadzenia takich
prac oraz zatrudniających pracowników przeszkolonych w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy przy usuwaniu i wymianie materiałów
zawierających azbest. Wykonawcy powinni posiadać zezwolenie na prowadzenie
działalności, w wyniku której powstają odpady niebezpieczne.
Prace przy naprawie wyrobów zawierających azbest lub
mające na celu ich usunięcie powinny być poprzedzone zgłoszeniem tego
faktu właściwemu terenowemu organowi nadzoru budowlanego.
Wykonawca prac polegających na naprawie lub usuwaniu
wyrobów zawierających azbest zobowiązany jest do:
- izolowania do otoczenia obszaru prac przez stosowanie
odpowiednich osłon
- ogrodzenie terenu prac,
- umieszczenie tablic ostrzegawczych o rodzaju
prowadzonych prac
- zastosowania odpowiednich środków technicznych celem
zmniejszenia emisji włókien azbestu.
Po zakończeniu prac konieczne jest uprzątnięcie terenu
z odpadów zawierających azbest oraz oczyszczenie z pyłu azbestowego.
Usuwanie wyrobów zawierających azbest musi być
prowadzone w taki sposób, żeby wyeliminować uwalnianie azbestu lub co
najmniej zminimalizowanie pylenia do osiągnięcia dopuszczalnych wartości
stężeń włókien azbestowych w powietrzu.
W tym celu należy:
- nawilżać wyroby wodą przed ich usuwaniem i utrzymywać
w stanie wilgotnym przez cały czas pracy,
- demontować całe wyroby / płyty, rury, kształtki/ bez
jakiegokolwiek uszkadzania, tam gdzie jest to technicznie możliwe,
- odspajanie materiałów trwale związanych z podłożem
przy stosowaniu wyłącznie narzędzi ręcznych lub wolnoobrotowych,
wyposażonych w miejscowe instalacje odciągające powietrze.
W wypadku nie zakwalifikowania wyrobu z azbestem do
wymiany, należy zabezpieczyć jego powierzchnię poprzez np. nakładanie
powłoki z lakieru błonotwórczego (powierzchniowego), tworzącego na
powierzchni wyrobu szczelną i dobrze przylegającą warstwę,
uniemożliwiającą odrywanie się zewnętrznych cząstek materiału (np. farby
Dyspermal, Izolit, Dachwil).
Transport musi odbywać się z zachowaniem przepisów
obowiązujących przy przewożeniu materiałów niebezpiecznych -
Rozporządzenie ministra transportu i gospodarki morskiej oraz ministra
spraw wewnętrznych i administracji w sprawie przewozu drogowego materiałów
niebezpiecznych z 15 czerwca 1999 r. (Dz.U. Nr 57, poz. 608).
Odpady zawierające azbest nie mogą być utylizowane i z
tego względu jedynym sposobem ich unieszkodliwienia jest składowanie
(zasady składowania regulowane są Ustawą z 27 czerwca 1997 r. o odpadach -
Dz.U. Nr 96 poz. 592 oraz Rozporządzeniem ministra gospodarki z 21
października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad usuwania,
wykorzystywania i unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych Dz.U. Nr 145
poz. 942).
Odpady te należy deponować na składowiskach odpadów
niebezpiecznych przeznaczonych wyłącznie do tego celu lub na wydzielonych
częściach takich składowisk.
Odpady zawierające azbest przyjmuje do składowania:
Składowisko Odpadów w Młynach
k/ Radymna tel. /017/ 862-52-15
Zezwolenie Starosty Powiatowego na usuwanie eternitu z
terenu gminy Dukla posiada:
- Centrum Gospodarki Odpadami, Azbestu i Recyklingu „
CARO” , Zamość ul. Boh. Monte Cassino 4/12 tel. /084/62 730 13
Zezwolenie na odbiór eternitu posiada:
- Jednostka Ratownictwa Chemicznego Tarnów tel. /014/
637 36 45
- Firma Handlowo- Usługowa „ ANPOL” SC Iwonicz ul.
Zadwór
tel. / 013/ 435 17 40
Halina Cycak |